Geloven is persoonlijk. Je kunt niet voor een ander geloven. Het gaat om de Heer (leren) kennen, in een persoonlijke relatie tot Hem staan. Tegelijk is geloven niet alléén maar persoonlijk zodat het iets individualistisch wordt. Alsof het alleen om God en de ziel zou gaan. Nee, zodra je bent verbonden met Christus, ben je ook met zijn lichaam verbonden, de gemeente. Geloven is daardoor ook iets gemeenschappelijks. Onlangs schreef ds. G.J. Mink hierover naar aanleiding van een doopbediening.
Graag maakt hij nu nog een ander punt. Geloven is persoonlijk. Maar geloven is niet privé. Dit wordt tegenwoordig nog wel eens op die manier beleefd. Geloven dreigt dan een soort privé-opvatting te worden: de een vindt dit, de ander dat. Maar zo zit het met geloven niet. En geloven is al helemaal niet iets voor alleen achter de voordeur. In de samenleving wordt vaak gesproken over de scheiding van kerk en staat. Dat is een groot goed: de kerk moet zich geen verantwoordelijkheid voor de staat aanmeten, de staat moet geen zeggenschap willen hebben over de kerk. Dat dit soms spanning oplevert, heeft de afgelopen periode nog wel duidelijk gemaakt. Maar: nogmaals een groot goed. Helaas zien we dat nogal wat mensen de scheiding tussen kerk en staat invullen alsof het hier zou gaan om de scheiding tussen geloof en staat. In het publieke leven zou een privé-opvatting over geloof, beter: een persoonlijk geloof, geen consequenties mogen hebben, zeker niet in institiutonaire verbanden. Maar dat kan natuurlijk niet. Geloof vraagt om in praktijk brengen.
In intermenselijke relaties, in werksituaties, in vrijwilligersorganisaties en waar dan ook. Kortom: in heel het staatkundig en maatschappelijk verband waarin we leven.
Ons geloven moeten we dan ook niet achter de voordeur laten wegdrukken.
Soms bekruipt hem het gevoel dat juist in deze tijd er een valkuil is. Omdat we thuis de kerkdienst luisteren en kijken, is er ook geen publiek getuigenis meer van de kerkgang.
We komen de voordeur niet meer uit. Wat heeft dat voor gevolgen voor de visie van ongelovige buren? Wat heeft dit voor gevolgen voor de kinderen in de gezinnen?
Misschien eens iets om over na te denken.
Als het even kan, zou hij zeggen: vanuit de voordeur de straat op, de kerk in!