Als mensen zijn we geschapen naar het beeld en de gelijkenis van God. We zijn geroepen om voor zijn schepping te zorgen. Dit is een algemene roeping, die zich uit in talloze beroepen, die al of niet betaald, worden beoefend.
Het woord ‘roeping’ gebruiken we vaak meer in religieuze zin. Dit is het geval in de hele oe cumene. Ook dus in hetgereformeerde deel van de wereldkerk. Ouderlingen en diakenen verklaren bij hun bevestiging te geloven dat ze door God zelf geroepen zijn. In hun ambt dienen ze van Christuswege. Zo mag van hen verwacht worden dat ze getrouw hun arbeid verrichten, ten dienste van Christus’ Kerk en, zeker wat de diakenen aangaat, met het oog op de samenleving, de wereld waarvan Christus de Heer is.

Klinkt de roepstem nog?
Nu zou je je kunnen afvragen of de Heer vandaag ook nog ambtsdragers roept.
Ja, zegt u. Dat kunnen we toch ervaren? Dat blijkt toch in onze gemeente? Jazeker. Maar het lijkt erop dat de Heer steeds minder mensen roept. In deProtestantse Kerk is het  landelijk gezien steeds moeilijker om ouderlingen en diakenen te vinden, die hun schouders onder het werk van ambtsdragers willen zetten. Roept de Heer niet? Of houden gemeenteleden zich meer en meer doof voor de roepstem van de Heer?

Predikantsroepingen
Ook het aantal gemeenteleden dat de opleiding tot predikant volgt, is in de laatste jaren fors afgenomen. Toen ik met mijn studie theologie begon in 1976, waren er aan de Theologische faculteit van de Vrije Universiteit 30 eerstejaars, van wie het merendeel predikant geworden is. Naast dit opleidingsinstituut waren er voor wat nu de Protestantse Kerk is ook mogelijkheden in Amsterdam (UvA), Utrecht, Groningen, Leiden en Kampen.
Nu haalt de Protestantse Theologische Universiteit alléén nog niet de dertig eerstejaars.
En dan te bedenken dat mijn generatie binnen afzienbare tijd met emeritaat gaat of al is. Vervanging is er niet. Weliswaar kromp de kerk in aantal leden, maar het aantal predikantsvacatures zal, als het zo doorgaat, alleen maar toenemen.

Roepingenzondag
In de Rooms-katholieke Kerk kent men vanouds de roepingenzondag.
De voormalige jonge theoloog des vaderlands, ds. Mark de Jager, alsmede ds. Gert de Kok opperen de suggestie ook onder ons een roepingenzondag te organiseren. Om jongeren en ouderen (die dan zij-instromer zouden kunnen worden) goed te laten luisteren of de Heer hen soms zou willen roepen tot het ambt van predikant. Wat mij betreft, is dit het overwegen waard.

Kerk en wereld
Er zijn predikanten nodig voor het werk in de ‘wereld’. In toenemende mate zijn predikanten, vaak na een of meer gemeenten gediend te hebben, actief in andere maatschappelijke verbanden. Hier is misschien wel wat voor te zeggen, maar het geeft wat mij betreft ook veel zorg. Want de uitstroom uit de kerk is niet wervend voor het vinden van gemeentepredikanten.
Volgens de twee jonge collega’s is de kerk een organisatie die primair bestaat voor het welzijn van niet-leden: ‘Als er vluchtelingen moeten worden opgevangen, een stille tocht moet worden georganiseerd, als er met boeren over stikstofzorgen moet worden gesproken, of juist een snelweg moet worden geblokkeerd om het klimaat te redden, wordt bij de dominee aangebeld’. Dit lijkt me nu net niet de primaire taak van een predikant.
Hiervoor heeft de kerk geen predikanten nodig. Overigens is de Kerk er niet primair voor de wereld, maar is ze Bruid van Christus. Predikanten moeten de verborgen omgang met Hem bevorderen, zodat de gemeenteleden Zijn stem horen, zodat zij hun ambt en beroep, gehoorzaam aan Hem zullen invullen. Hiervoor zijn gemeentepredikanten onmisbaar.

Sliedrecht
Zouden er in Sliedrecht misschien ook gemeenteleden geroepen worden die de roepstem van Godswege (nog) niet hebben verstaan? Hoort iemand in onze gemeente de roepstem van Christus?

Een vriendelijke groet vanuit de pastorie aan de Batelier,
ds. G.J. Mink