Sterven: zo mooi is het niet…

De dood hoort bij het leven. En als je klaar bent met het leven, is de dood van harte welkom. Bij het overlijden van oude mensen reageren anderen nogal eens onaangedaan. Alsof het héél normaal is, dat je na tachtig of negentig jaar overlijdt. Maar de dood is helemaal niet mooi. De dood maakt zoveel kapot. De dood zorgt voor zo ontzettend veel tranen. De dood betekent definitief afscheid nemen van elkaar. Ook het sterven is niet altijd zo mooi. Op een sterfbed wordt soms een hevige strijd gestreden. Er is verzet en geen troost of overgave. Sterven is: het laatste stukje helemaal alleen gaan. Zowel het sterven als de dood is niet altijd mooi. God kan er wel iets moois van maken. Door Zijn genade en in Zijn Zoon, Jezus Christus. ‘Het leven is voor mij Christus en het sterven is voor mij winst’, (Filippenzen 1: 21). Vorige week waren er in onze wijken drie sterfgevallen en voor zover ik weet één bijna sterfgeval. Op zaterdag 5, dinsdag 8 en woensdag 9 oktober stonden we bij het graf en de kist van resp. Corry de Raad, Jannie van Campen en Alberta Slagboom. Dat doet wat met je. We leven mee met alle nabestaanden. In de verwachting van de opstanding van het lichaam en een eeuwig leven, geloven wij dat de dood niet het laatste woord heeft. En met woorden uit Psalm 68 zeggen en zingen wij: ‘Geprezen zij de Heer, dag aan dag, deze God draagt ons en redt ons, onze God is een reddende God. Bij God, de Heer, is bevrijding uit de dood.’
Vrede, Pastor Harm Jansen, harm1.jansen@ziggo.nl.