We mochten afgelopen week het Pinsterfeest vieren. Gods Geest werd over de wereld uitgestort met een geluid als van wind en tongen van vuur. Ds. J.W. van Schaik uit Dordrecht bracht het nieuws met een profetie uit Ezechiël 47: 1-12.
De profeet mag in de nieuwe wereld getuige zijn van een stroom van water vanuit de tempel, die steeds breder en dieper wordt, zo diep dat hij niet meer kan staan en moet zwemmen en totaal door het water omgeven wordt.
De stroom komt via de Jordaan in de Dode Zee, waar het weer wemelt van leven en waar op de oevers volop bomen staan. Wat een mooi beeld om met Pinksteren geheel ondergedompeld te worden in het heil en het mooie leven dat er dan mag zijn.
Ook in onze tijd mogen we stromen van levend water ervaren.
Misschien nog niet zoals wanneer de nieuwe hemel en de nieuwe aarde er zijn, maar wel al een vooruitblik daarop. Met de Heilige Geest brengt Hij ook nu al de blijde verwachting voor die toekomst.
Zo’n 7 jaar geleden stonden wij ook aan de oever van de Jordaan, maar er heerste een omgekeerd proces dan dat waar Ezechiël getuige van was. De rivier wordt steeds smaller en er komt maar heel weinig water uiteindelijk in de Dode Zee terecht. Het water wordt gebruikt voor irrigatie om zo droge gebieden vruchtbaar te maken. Op de milieuaspecten hiervan zal ik niet ingaan, maar wel op het beeld dat het bij mij oproept. Zolang we nog in deze gebroken wereld leven en ons nog niet kunnen onderdompelen in de stroom van levend water in de nieuwe wereld kunnen we onze geloofs-akkers nog wel onder water laten zetten en zo iets mee krijgen van Gods belofte aan ons en de manier waarop Hij ons vasthoudt met zijn Geest na Pinksteren. Na 3 dagen woestijn kwamen we bij een bak met stromend water dat gebruikt werd voor irrigatie en onderdompelen in dit water waste ons schoon van die 3 dagen woestijnvuil en zand. Heerlijk was dat. Dus hoe heerlijk moet het niet zijn om ons onder te dompelen in de stroom van levend water van onze Heer. Iets om naar uit te zien en tot die tijd mogen we onze geloofsakkers met zijn irrigatie vruchtbaar laten maken. De doop in de morgendienst van Jonas, Rachel en Jolisa Munna Mnyughu was een teken dat God niet loslaat en dat Zijn levend water ook nu al stroomt!

Goede dagen gewenst en een vriendelijke groet, Mieke van ’t Veer