Een tijdje geleden al weer is er door de Jeugddiaconie en de Zendingscommissie een oproep gedaan voor jongeren om zich te melden om (een deel van) hun vakantie door te brengen in een diaconale of missionaire setting. Daarvoor is onder de jongeren ook een flyer verspreid. Hieronder een brief van Thirsa den Braanker waarin ze uitlegt waarom ze graag weer voor Dabar gaat werken:

Ik had het idee om iets goeds te doen voor deze wereld. Een werkvakantie waar ik mezelf in kon zetten voor de mensen om mij heen. Ik wilde mensen laten zien wie Jezus was en ik hoopte dat er mensen tot geloof zouden komen. Een werkvakantie was voor mij te duur, maar Dabar was een goed alternatief. Ik koos ervoor om helemaal naar de andere kant van Nederland te gaan. Waarom daar? Geen idee, maar God wilde mij hier blijkbaar gebruiken. Na een voorbereidingsweekend, een paar vergaderingen en veel voorbereidingen stond ik dan met veel enthousiasme (volgens mijn teamgenoten) op camping het Berkenven in Vriezenveen. Niet wetend wat Dabar nu eigenlijk precies inhield. Nu drie jaar later ga ik weer, voor de derde keer. Wie ik ben? Ik ben Thirsa 19 jaar oud. Op dit moment zit ik in het 2e jaar van de studie creatieve therapie beeldend. Een reuze interessante opleiding!

“Mijn motivatie om weer Dabar te gaan doen is dat ik deze mensen niet kan loslaten. Op de camping waar ik kom, staan altijd dezelfde mensen. Ik zie dat zij God nodig hebben in hun leven. Een leven dat vol duisternis is. Jezus geeft ons in de Bijbel ook de opdracht om de wereld in te gaan en zijn evangelie te vertellen. Ik kan je vertellen dat de camping waar ik kom een heel andere wereld is. Het is voor mij elke keer weer een hele verandering van cultuur. Je hoeft Nederland niet uit om naar een andere wereld (cultuur/levensstijl) te gaan.

Er werd mij gevraagd wat ik verwacht van deze ervaring te leren. Ik moet zeggen dat ik er niet heen ga om iets te leren, maar alleen om te geven. Dabar is heel tof, maar ook heel heftig. De duivel is er ook en die valt hard aan, op alle mogelijke manieren dat hij maar kan. Wat ik dus weer moet leren is om afhankelijk te zijn van God en alles, maar dan ook alles van Hem te verwachten. Volledig op Hem vertrouwen.

Het doel van Dabar is om Gods liefde te laten zien aan de campinggasten doormiddel van woorden en daden. Gesprekken over God, school, identiteit, lijden, en het leven. Een activiteitenprogramma met op het menu kinderclubs, kampvuren, volleybaltoernooien, watergevechten, tieneravonden ect.

Ik ga van 2 t/m 16 augustus weer naar Het Berkenven. Nu u/jij toch dit stukje leest, wil ik vragen of u wilt bidden. Voor ons team, maar ook voor de campinggasten dat zij God persoonlijk mogen leren kennen. Zonder gebed kunnen wij dit werk niet doen”.