Van de pastoraal werker

Stil verdriet
Er gebeuren machtig mooie dingen.
Ik kan het geweldig naar mijn zin hebben.
Je hebt veel bereikt, ontzettend veel gepresteerd.
Maar… er is ook veel verdriet.
Veel ‘stil verdriet’.
Verdriet waar (bijna) niemand anders van weet.
Stil verdriet is verdriet dat nauwelijks hoorbaar is. En als je het hoort, gaat het vaak verloren in onze luidruchtige opgewektheid. Of je hoort het niet, omdat je niet weet van het (stille) verdriet van de ander die al een tijdje niet meer in de kerk komt of kan komen.
Stil verdriet is verdriet aan de binnenkant van je leven. Het zit er al heel lang. Het gaat niet weg. Of is daar weer ineens…
Gelukkig als er dan iemand ‘even naast je komt zitten’. Iemand die samen met jou stil kan zijn. Want ja, woorden geven vaak maar weinig steun. Prachtige volzinnen zijn niet in staat om de pijn die zo diep zit te verzachten. Jezelf de ruimte geven of van een ander de ruimte krijgen om te huilen zorgt soms wel voor ‘een beetje lucht’.
Voor God is ‘stil verdriet’ géén stil verdriet. Hij hoort het. En Hij kan er wat mee. Geen trauma is voor Hem te groot. Hij weet raad met gewonde en kwetsbare mensen.
Juist met een gebroken hart ben je bij Hem welkom.
Pastor Harm Jansen,
harm1.jansen@ziggo.nl.