Dit keer geen verslag van onderwerpen, maar een vraag aan u als gemeente.
Soms zijn er namelijk vergaderingen waar je minder goed van slaapt. Niet omdat er onderling ruzie of gedoe is, want de diaconievergaderingen zijn constructief en opbouwend. Maar als diaconie worden we af en toe wel geconfronteerd met vraagstukken die je raken. Het overleg afgelopen maandag was zo’n overleg. We hadden een paar vergaderpunten die niet eenvoudig waren. Zo was er een acute hulpvraag met veel onderliggende problematiek, waarbij professionele hulp noodzakelijk is. Alleen als betrokkenen dat niet kunnen of willen inzien en weigeren, is dat erg ingewikkeld. Als diaconie wil je er zijn voor mensen, maar je loopt ook tegen beperkingen aan van wat je kunt doen. We zijn vrijwilligers en geen professionals. Vaak fungeert de diaconie als een laatste vangnet. We bieden direct hulp als dat nodig is. Dit doen we naar vermogen waarbij je ook het patroon wil doorbreken dat de problemen in stand houdt. Zeker wanneer er kinderen bij zijn betrokken raakt je dat emotioneel. In de vergadering zoek je dan naar wegen en mogelijkheden. Maar soms kom je tot de conclusie dat we eigenlijk niet meer kunnen doen, dan we gedaan hebben.
Ook loop je wel eens tegen grijze gebieden aan. Er komt een vraag om financiële ondersteuning. Deze ligt op het grensvlak van diaconaal, zending en evangelisatie. Dit kan ook lastig zijn. Als diakenen willen we dienstbaar zijn en van ‘nature’ wil je liefst alle aanvragen positief beantwoorden. De andere kant is dat je het geld van de gemeenteleden beheert en dit vanuit rentmeesterschap wil besteden aan de doeleinden waarvoor het opgehaald is. Aan de ene kant heb je dus ‘beleid en regels’, aan de andere kant is niet alles daar in te vangen. Dan zoeken we met elkaar naar een oplossing die recht doet aan beide kanten. Daarbij worden verschillende gezichtspunten gedeeld om tot een overwogen besluit te komen.
De vraag aan u als gemeente is dan ook om het werk van de diaconie in uw gebed op te dragen. Bidt u met ons mee om wijsheid? Bidt u voor de betrokken diakenen? Dat ze kracht mogen ontvangen voor dit werk. Voor de medemensen in nood. Dat ze de hulp en adviezen willen aannemen. En wilt u mee bidden dat niet onze wil, maar Zijn wil geschiedde. Dat Zijn Woord onze leidraad mag zijn en blijven. Daarbij mogen we weten dat we een God hebben waar we onze zorgen en noden neer kunnen leggen. Dat we een God hebben die gebeden verhoort en wonderen kan verrichten. Van dat wonder getuigt het Kind in de kribbe als we toeleven naar het feest van het Licht!
Met een hartelijke groet,
Arjan den Otter, secretaris college van diakenen