Voortraject ziekenzalving
Zo nu en dan vragen leden van onze wijkgemeenten of zij ziekenzalving kunnen ontvangen. Dit is een mogelijkheid die ons vanuit de Bijbelse ‘gereedschapskist’ wordt aangereikt. Jacobus, broer van Jezus, leider van de eerste christelijke gemeente in Jeruzalem, schrijft erover in zijn brief. Van groot belang is dat in een intensief traject van diverse gesprekken een goede voorbereiding plaatsvindt. Wat verwacht je ervan? Waarnaar verlang je? Zijn er zonden te belijden? Hoe beleef je de afhankelijkheid van de Heer?
Het zijn indringende, mooie, verrijkende pastorale gesprekken waarin we iets mogen ontdekken van de weg die de Herder met zijn schapen gaat. Dit voortraject is een wezenlijk onderdeel.

Ziekenzalving
Als de voorbereiding heeft plaatsgevonden, kan tot ziekenzalving worden overgegaan. Deze is feitelijk een intensivering van het kerkelijk gebed voor de zieken, zoals dit wekelijks in kerkdiensten gestalte krijgt. Dit gebeurt in een aparte bijeenkomst, al of niet aan huis, waar de wijkpredikant en de blokouderling specifieke verantwoordelijkheid dragen.
Zr. Meiny Visser verlangt vooral naar genezing van herinneringen, die haar lichamelijke en geestelijke gezondheid zozeer beïnvloeden. Aanstaande zondag doen we in de dienst voorbede en volgende week woensdag is er een speciale bijeenkomst in de Maranatha Kerk waarvoor een aantal mensen is uitgenodigd.
De gemeente vragen we thuis voor Meiny te bidden.

Na de ziekenzalving
In de loop van de jaren ben ik meermalen betrokken geweest bij de ziekenzalving c.q. het intensieve kerkelijke gebed voor de zieken. Vrijwel altijd konden degenen die de zalving ontvingen op een goede ervaring terugzien.
De Heer heeft hun wat gedaan! Niet altijd was het lichamelijke genezing. Soms kon iemand sterven en geliefden loslaten. Soms konden mensen op een andere manier met hun pijnen omgaan.
Soms ervoeren ze een bijzondere nabijheid van de Heer, in wiens kracht ze verder konden. Het is zo verschillend.
Je kunt er misschien wel iets van zeggen, maar het diepste verwoorden valt buiten de menselijke mogelijkheden.
Toch blijkt telkens weer dat omstanders soms wel een getuigenis verwachten of soms zelfs menen hierop wel recht te hebben. Dat is niet zo. Wat de Heer aan je ziel doet, laat zich niet zo gemakkelijk uitzeggen en zeker niet publiek.
Laten we vooral blijven bij onze eigen verantwoordelijkheid als gemeente en dat is gebed!