Zoals u vast wel weet bereiden wij (ds. Laurens Jan en Lourina Vogelaar) ons voor op onze uitzending naar Indonesië. We hopen de kwetsbare kerk in Luwu (op Suluwesi) te gaan ondersteunen. Een aantal dagen in de week stappen we in de auto en rijden richting Driebergen (kantoor GZB). Meestal staan we in de file, op den duur heel frustrerend.
Vooral als je op de terugweg ook nog eens een keer in de file staat.
De dagen van voorbereiding op kantoor zijn erg gevuld. Met bijv. een cursus fotografie/filmen. Want niet iedereen leest graag. Beelden spreken vaak wel aan.
We hebben geoefend met vloggen.
Een heel aantal ochtenden hebben we met dr. Gert Noort nagedacht over zending.
We bekeken filmbeelden van een offerritueel (op Sulawesi) dat aan het zaaien van rijst voorafgaat. We zagen hoe een groep mannen, vrouwen en kinderen op het land in gebed gaat en God als Schepper aanroept. Vervolgens wordt de nek van een kip doorgesneden. Het bloed wordt opgevangen en over het zaaigoed gesprenkeld. Het bloed staat voor levenskracht. Die levenskracht wordt door het ritueel op het zaaigoed overgebracht. Dit offerritueel heeft natuurlijk een animistische (heidense) achtergrond, maar is ingepast in het christelijk geloof. Met elkaar hebben we doorgedacht over de vraag of dat mogelijk is. Kan zo’n ritueel (met een heidense achtergrond) een ritueel worden dat de boeren bepaalt bij het feit dat Christus, die schepper en herschepper is, zijn bloed vergoten heeft, om ons het leven te geven? Deze vraag stelde ik ook op Facebook. Er kwamen heel wat reacties.
Er werd echt meegedacht. Het antwoord is in ieder geval nog niet zo eenvoudig.
Een aantal maanden geleden hebben we ons al een keer een dag bezig gehouden met EHBO. Een vervolg hierop was een tweedaagse veiligheidstraining in Soesterberg.
We leerden een levensbedreigende bloeding stoppen als er geen medische zorg voor handen is. We oefenden met een stabiele zijligging (als iemand buiten bewustzijn is).
Door een acteur werden we getriggerd hoe om te gaan met verschillende vormen van agressie. Laten we hopen dat we de geleerde vaardigheden niet nodig zullen hebben.
Een andere module is het cultuursensitief werken. Wij leven in een cultuur waarin we elkaar recht toe recht aan de waarheid vertellen. In Indonesië gaat dat niet werken.
Wij zullen voorzichtig moeten zijn om in een groep iemand rechtstreeks te bekritiseren. Bespreek liever dingen onder vier ogen. Of stel dingen vragenderwijs aan de orde.
Een ander punt is de hiërarchie. Onze cultuur wordt gekenmerkt door: iedereen is gelijk, verbeeld je maar niets. In Indonesië is dat anders. Hoe ga je daar mee om? Wat als je
als blanke behoorlijk hoog in de hiërarchie staat? Nog weer een ander punt. Onze cultuur wordt gekenmerkt door individualisme. Indonesië is nog veel meer een gemeenschapscultuur. Wie je bent (identiteit) heeft niet zozeer te maken met persoonlijke prestaties, maar met de groep waar je deel van uitmaakt. Dit verschil zullen we toch een beetje moeten begrijpen om met vrucht in Indonesië te kunnen werken.
Nog weer een andere module is geestelijk leven. We dachten o.l.v. ds. Tramper na over de publieke en de innerlijke mens die in ons strijden om voorrang. We hebben beiden in ons, maar we moeten voorkomen dat de innerlijke mens ondergesneeuwd raakt. Een paar kenmerken die horen bij de publieke mens: gaat zelf aan de slag, is gedreven, handelt reactief. De innerlijke mens daarentegen toont afhankelijkheid, weet zich geroepen en handelt proactief. Of nog weer anders gezegd: de publieke mens gaat voor prestatie, richt zich op dat wat urgent is, is gericht op zichzelf. Daartegenover staat dan weer de innerlijke mens: hij/zij gaat voor vertrouwen, richt zit op dat wat belangrijk, is gericht op God.
Ik (Laurens Jan) ben ook druk met het zendingsexamen. Ik verdiep me o.a. in de geschiedenis van het Luwu-gebied. Waar kom je achter? Dat in de jaren 50-65 Islamitische verzetsstrijders geprobeerd hebben om een Islamitische Staat op te richten. Een golf van geweld teisterde de streek. Vooral de christenen moesten het ontgelden. Ze konden kiezen voor de dood of moslim worden. Velen gaven hun leven voor hun Heere en Heiland. Wat zouden wij doen?
Waar kunt u de komende tijd om bidden? Vooral om een stukje rust in alle hectiek. Naast de opleiding moet er heel veel geregeld worden (inentingen, verzekeringen, visa) en soms is het best veel bij elkaar.

Ds. Laurens Jan en Lourina Vogelaar