Zondagmorgen zongen we als slotlied gezang 974. ‘Maak ons uw liefde, God, tot opmaat van het leven’. Een lied van theoloog en dichter Sytze de Vries uit 1987. Het is een gedicht bij Romeinen 12: 9-21, woorden die we met ons meenamen als leefregels voor onderweg de nieuwe week in. Het eerste couplet haakt aan bij Romeinen 12: 9. Daar staat: ‘Laat uw liefde oprecht zijn. Verafschuw het kwaad en wees het goede toegedaan.’ Hier spreekt Paulus in de gebiedende wijs. Maar dat zijn geen kille geboden, maar woorden die klinken in het licht van Pasen en de nieuwe schepping. Woorden die ons willen helpen om te groeien in het geloof. Woorden om vervolgens toe te passen op ons concrete leven. De Britse theoloog Tom Wright schrijft daarover: ‘De regels in het Nieuwe Testament moeten worden verstaan, niet als willekeurige wetten die door een verre God zijn uitgedacht om ons te verbieden om plezier te hebben, maar als wegwijzers naar een nieuwe manier van leven waarin hemel en aarde overlappen.

Door die manier van leven breekt Gods toekomst in het heden door en ontdekken we hoe echte menselijkheid eruitziet en hoe dat voelt in de praktijk.’ Daarom gaat aan de nieuwtestamentische gebiedende wijs altijd een stellende wijs vooraf. Want de grond voor het leven als christen ligt in de liefde van God zelf, die in optima forma zichtbaar werd in het leven en sterven van Jezus Christus. De stellende wijs bij Romeinen 12: 9 klinkt bijv. door in woorden uit 1 Johannes 4: 19: ‘Wij hebben lief, omdat Hij ons eerst heeft liefgehad.’ Sytze de Vries legt hier in zijn lied schitterend de vinger bij door de gebiedende wijzen uit Romeinen 12 te vertalen in een gebed en in te zetten bij de liefde van God. ‘Maak ons uw liefde, God.’ En vervolgens trof mij hoe hij een verbinding legt tussen Gods liefde (voor mens en wereld) en de manier waarop wij iets van die liefde mogen doorgeven.

Hij gebruikt de muziekterm ‘opmaat’. Mooi detail is dat in de melodie ook vier keer in de even regels daadwerkelijk een opmaat wordt gebruikt. Dit is een muzieknoot zonder nadruk, die toeleidt naar de eerste benadrukte noot in de volgende maat. De opmaat is het begin. Gods liefde is het begin. De opmaat tot het leven. Het échte leven, namelijk het leven zoals God het heeft bedoeld. Door Gods liefde als opmaat te tekenen, wordt duidelijk dat deze liefde er, om zo te zeggen, niet dik bovenop ligt. Gods liefde wordt niet opgedrongen, maar is genadig aanwezig in deze wereld. Ze is de opmaat tot alles. Ze was er al voordat God de wereld schiep en ruimte maakte om te leven. En ze is genadig aanwezig gebléven, zelfs ondanks de manier waarop wij mensen haar door de zonde verkwanseld leken te hebben.

In het eerste couplet klinkt die werkelijkheid door in de zin. ‘De wereld zegt ons niet de goede woorden aan.’ Daar zullen we niet de goede definitie horen van wat liefde is. Wat dat is, ontdekken we pas als we het evangelie serieus nemen en ons daardoor eerst laten raken en vervolgens leiden. ‘Vernieuw ons hart en doe ons uw beleid verstaan.’ Zondagavond dachten we in de Revivaldienst na over de vrucht van de Geest (Galaten 5: 22). En het is geen toeval dat ook daar de opmaat de liefde is. Ze is daar het eerste partje van de hele vrucht. We ontdekten hoe deze vrucht van de Geest facetten laat zien van het leven waarover God de scepter zwaait (het Koninkrijk van God). Dat goede leven wordt getekend vanuit Gods liefde. Die is er de opmaat van. Heerlijk, om dat te beseffen. Dat motiveert om vrucht te dragen. ‘Wij zijn geroepen om haar zingend door te geven.’