Kerkgang
Het is een zegen dat we langzamerhand weer naar de kerk mogen gaan. Zelf voelde ik me bevoorrecht elke zondag fysiek te kunnen opgaan naar Gods huis. Nu mag wekelijks een aantal ‘kerkgangers’ op de thuislocatie naar de Grote Kerk of de Maranathakerk gaan. Dat voelt vast weer vreemd. Het is al zo’n tijd geleden. Sommigen zullen van de geboden mogelijkheid nog geen gebruik willen, kunnen of durven maken. De gezondheidstoestand kan immers een legitieme belemmering zijn. Anderen kijken de kat wat uit de boom: hoe gaat het eraan toe? Als we niet kunnen meezingen, zijn we veel te passief. Toch zou ik graag iedereen in overweging willen geven: laten we onze plaats niet leeg laten. Laten we ter wille van onze kinderen en jongeren de kerkgang stimuleren. Zeker, die is met beperkingen. Zeker, die is anders dan we graag willen. Maar ook al kun je niet hardop meezingen, je kunt wel zingen met je hart, misschien meeneuriën, misschien playbacken. Ook dat kan van een intense betrokkenheid getuigen. Probeer het maar uit. Het ‘stil gebed’ sla je toch ook niet over, omdat je het niet hardop uitspreekt. En het is een echt gebed. Laten we bidden dat ons spoedig weer de mogelijkheid gegeven wordt samen de lofzang (met geluid) aan te heffen. Kyrie eleison.

Plaatsbespreking
Via de website van onze kerk kunnen plaatsen voor de komende weken worden gereserveerd. Het zou mooi zijn als alle uit te geven plaatsen zondag in beide diensten bezet zouden zijn. Weet je welkom in Gods huis!