‘Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens’. Dit is een regel uit een gedicht van Okke Jager. Ik moet er de laatste tijd nogal eens aan denken. Want wat blijken er een kwetsbare groepen te zijn. Mensen met een kwetsbare gezondheid. Mensen in kwetsbare gezinssituaties. Mensen met een kwetsbare psychische gesteldheid. Mensen met een kwetsbaar bedrijf. Kwetsbaar, kwetsbaar, kwetsbaar. Zo langzamerhand denk ik wel eens: wie is er nu eigenlijk niet kwetsbaar?
Volgens mij is er inderdaad niemand niet kwetsbaar. Dat was de mythe waarin velen voor de coronacrisis geloofden. Mij kan niemand wat maken. Mij overkomt het niet. Misschien dacht je ook wel dat jij niet zo kwetsbaar was. Maar dit bleek een illusie. Misschien zit er iets heilzaams in dat we nu een meer reële inschatting van onze situatie maken. Dan zoeken we ons heil bij Hem, Jezus Christus, die de kwetsbare gestalte van een mens heeft aangenomen. Hij kan met ons meevoelen. Hij bidt voor ons. En Hij redt ons als kwetsbare uit onze kwetsbaarheid. Wat een zegen!