Zondagavond 24 mei jl. ging ds. G.J. Mink ons voor in een dienst, waar de doop ‘in naam van de Zoon’ centraal stond. We voelen met elkaar het gemis van een doopdienst in deze tijd, en we kijken vol verlangen uit naar het moment dat het weer mogelijk is. Op dit moment kun je ook stil staan bij je eigen doop. Ik heb mijn doopkaart weer eens opgezocht en daarop staat de tekst: ‘Laat de kinderen tot mij komen’. Een prachtige tekst. Toen, en nu nog steeds. We kunnen bijna niet wachten!
Dopen in naam van de Zoon, wat gaat daar achter schuil? Het opnieuw geboren worden in Zijn opstanding en je weg achter Hem aangaan. Om echter opnieuw geboren te worden, moeten we eerst sterven, zoals Jezus is gestorven. Zo verlaten we het zondige aardse leven. Vroeger werd dit symbolisch weergegeven door de doopvonten. Met een trapje er aan één kant in en geheel ondergedompeld worden, met de afbeelding van Christus onder je om je vast te houden, en aan de andere kant weer met een trapje eruit. Het oude leven achter je laten, sterven en er herboren weer uit tevoorschijn komen. We zijn dan nog wel in deze wereld, maar niet meer van deze wereld. We lopen onze weg naar Gods troon, te midden van dit aardse bestaan. Laten we hiervan doordrongen zijn, zodat we met de blik naar omhoog zijn Weg gaan. Aan het einde van deze Weg wacht Jezus op ons en is ons bestaan in deze gebroken wereld verleden tijd. In die zekerheid mogen we als gedoopte mensen op weg gaan!

Op uw woord, o Leven van ons leven!
Werpen wij het doodskleed af;
Door de kracht uws Geestes uitgedreven,
Treden we uit ons zondengraf.
Leer ons daag’lijks, leer ons duizendwerven,
In uw kruisdood meegekruisigd sterven,
En herboren, opgestaan,
Achter U ten hemel gaan!

Hemelhoog 206: 2