Geborgen bij God
‘Konden jullie niet eens één uur met mij waken? Blijf wakker en bidt…’ (Matteüs 26: 41).

Veel pastorale zorg is erop gericht dat je in tijden van moeite en verdriet je geborgen mag weten bij God. Dat je veilig bent in Jezus’ armen. Nu is dit een prachtig iets van geloof, dat ‘Wie in de beschutting van de Allerhoogste woont en overnacht in de schaduw van de Ontzagwekkende…’, zo lees ik in Psalm 91, mag schuilen bij God, ook als er een dodelijke pest rondwaart.
Maar wat bedoelen we daarmee, als een virus rondraast en je moederziel alleen thuis zit en ook Jezus als het ware op 1,5 meter afstand blijft? De vraag blijft of een geloof in Jezus’ opstanding en lijden uiteindelijk daarvoor is bedoeld: om je niet ziek te laten worden, of om je ondanks ziekte geborgen te laten voelen. Zijn we dan niet te veel bezig met God in te kleuren naar ons eigen gemaakte beeld van Hem? Verwachten wij niet veel eerder dat God met ons meelijdt, dan dat ik met Hém meelijd aan deze wereld? Een wereld waar een virus zijn vaak dodelijke tol eist en een economische crisis op de loer ligt?
Nu is het heus mijn bedoeling niet om ons lijden gelijk te stellen aan dat van de Here Jezus. Hij ging de weg naar het kruis helemaal alleen, voor ons voor mij! Maar zijn vraag aan Simon Petrus in die Hof van Getsemané, stelt Hij misschien ook wel aan ons vandaag: ‘Kun je niet één uur (met mij) wakker blijven?’
Een voorbeeld kunnen wij wel aan Hem nemen.
Want, nam Jezus niet woorden uit Psalm 22 op de lippen toen Hij uitriep: ‘Mijn God, mijn God, waarom…?’ En zou Hij als de goede Herder niet vaak gedacht hebben aan Psalm 23: de Heer is mijn herder? ‘Hij geeft mij nieuwe kracht en leidt mij langs veilige paden tot eer van zijn naam,’ Psalm 23: 3.
Laten we waakzaam zijn en Hem voortdurend bidden om de kracht/vrucht van Zijn Heilige Geest.

Vrede, pastor Harm Jansen, harm1.jansen@ziggo.nl.