Deze week vieren we onze bevrijding. Die mag er zijn, ondanks alle beperkende maatregelen van dit moment. Want onze diepste vrijheid ligt tenslotte verankerd in Christus. Paulus schreef: ‘Opdat jullie echt vrij zouden zijn, heeft Christus jullie vrijgemaakt’ (Galaten 5: 1). Nu zijn jullie ‘geroepen om vrij te zijn’ (Galaten 5: 13).
Over deze thematiek gaat trouwens zondagavond de zangdienst.
Ter gelegenheid van Bevrijdingsdag schreef ds. André Troost, van wie we vorige week ook een gedicht weergaven, bijgaand lied: ‘Geroepen vrij te zijn’. Het is te zingen op de melodie van ‘Gelukkig is het land…’, te vinden in het Liedboek-1973, onder nummer 416.

Geroepen vrij te zijn,
te leven voor elkaar –
nooit meer die razernij,
zo’n wrede moordenaar!
Geen volk, geen vrouw, geen man,
wenst nóg zo’n bloedtiran –
nog één onzalig plan,
o God, en dan, en dan…

Geroepen vrij te zijn –
toch mort weer menigeen:
dit water is geen wijn,
mijn wittebrood een steen.
Vraagt wat ten hemel schreit
misschien tezelfdertijd
geduld voor wat bevrijdt
van grove gulzigheid?

Geroepen vrij te zijn
is dit mijn hartenwens:
dat wij U dankbaar zijn,
elkaar tot medemens,
in naam van Hem die kwam
en vrede met zich nam:
een koning als een lam,
de zoon van Abraham!

Geroepen blij te zijn,
voor niets en niemand bang,
geen vijand krijgt ons klein –
die zingt zijn zwanenzang.
De wintertijd voorbij,
straks blijft het altijd mei,
de staldeur los en wij
als kalveren, zo vrij!