André Troost schreef een mooi gedicht met het oog op deze tijd. Van een gemeentelid kreeg ik dit doorgestuurd:

God, hoe graag zou ik weer komen
waar uw kerk één lofzang is-
nu nog ver, om van te dromen,
harten boordevol gemis.
Ooit was alles zo gewoon;
fluitspel, paaskaars, orgeltoon,
stemmen, stilte, al die mensen-
kan men zich iets mooiers wensen?

God, hoe graag zou ik weer zingen
juist nu ik niet zingen mag!
Waar, waar zijn nu al die dingen
die ik lief had, zó graag zag;
bidden, danken in uw huis,
aan uw tafel, rond het kruis
zwijgen, spreken, lachen, huilen-
bij U rusten, bij U schuilen…
God, hoe graag….laat ons weer komen
dit of anders volgend jaar,
laat ons bloeien als de bomen-
onze dromen, maak ze waar!
Laat ons weer vol vreugde zien,
wie weet binnenkort misschien,
wat wij nu zo vurig hopen:
wagenwijd uw deuren open!

Een hartelijke groet vanuit de pastorie aan de Batelier,
ds. G.J. Mink.