Op Pinkstermorgen was Ad den Besten onze voorganger. Als rode draad door de dienst liep de tekst: ‘Pinksteren is het feest van de lege handen’ en in deze coronatijd, ‘van de extra lege handen’.
‘Lege handen’. Iedereen kent wel het gevoel van met ‘lege handen’ staan. Wanneer we bij iemand komen die een slechte tijding heeft gehad, of waarvan een dierbare is overleden, dan sta je daar, met ‘lege handen’. Alleen God kan die ‘lege handen’ vullen!
Toen mijn moeder jaren geleden kanker kreeg, hebben we lang de moed erin gehouden. Uiteindelijk kwam echter het punt dat we met ‘lege handen’ stonden. Er was niets meer te redden of te rekken. Hulpeloos en hopeloos stonden we daar. Mijn moeder was echter een sterke en gelovige vrouw. Waar wij het niet meer wisten, wist zij het nog wel. Haar kracht kwam van Boven en van binnenuit. Ze voelde de Heilige Geest in zich werken, en dat gaf haar de kracht om er te zijn, voor ons en voor anderen. Ik heb haar mensen zien troosten die afscheid kwamen nemen en geheel braken. Ze sprak haar vertrouwen uit in God en de wetenschap dat het goed zou komen. Zelf zocht ze een gedicht uit voor haar begrafenis. Een paar regels zijn me altijd bijgebleven.
‘Daar zag zij in de nacht het Licht van Boven,
dat God ontsteekt voor elk die durft geloven’.
Hieraan moest ik denken bij de verkondiging van afgelopen zondag. Pinksteren was oorspronkelijk het joodse oogstfeest. De mensen stonden met lege handen, waarvan ze hoopten dat die, door een door God geschonken goede oogst, gevuld zouden worden. Ook wij staan met Pinksteren met lege handen, maar we mogen ze omhoog heffen naar de Hemel en daarvandaan de uitstorting van de Heilige Geest verwachten. Dit is mooi weergegeven op de voorkant van het Kerkblad, waar de mensen met opgeheven handen de, werkelijk neerstortende, Heilige Geest in de vorm van een duif mogen ontvangen.
Ad den Besten haalde ook de mooie woorden van ds. Koopmans aan, waarin deze vertelde waarom Pinksteren anders was dan Kerst en Pasen. Met Kerst en Pasen waren het de engelen die de boodschap brachten, met Pinksteren waren dat gewone mensen. Er is dus waarlijk wat veranderd toen Gods Geest op aarde uitgestort is. Daarom mogen wij iedere zondag weer als gezegende mensen de nieuwe week ingaan. We staan niet meer met lege handen!