Zondag 13 december had ik het voorrecht om aanwezig te mogen zijn bij de belijdenisdienst van Jaap en Marianne de Wild. Bijzonder, een belijdenisdienst in de adventstijd. Maar… zoals Willem Koudijs aangaf, ook heel passend. Twee keer eerder was de belijdenis voor hen niet doorgegaan, maar nu stonden ze daar, met hun twee oudste kinderen, klaar om hun jawoord voor God en zijn gemeente uit te spreken. Ds. Sparreboom leidde samen met Willem Koudijs deze mooie dienst. Ook met slechts 30 mensen in het kerkgebouw voelde het voorgaan van onze oud-predikant heel vertrouwd.
Willem nam ons mee in Jesaja 11: 1-10. Hier profeteert Jesaja over Jezus komst en datgene wat Hij in werking zal zetten. Het kwaad zal verdwijnen. De wolf zal naast het lam liggen, een kind kan zijn hand in het nest van een slang steken. Niemand doet kwaad, niemand sticht onheil! Wat geweldig om daarnaar te mogen uitzien, maar ook onvoorstelbaar.
Hoewel… jaren geleden waren wij met onze zoon van 15 in Gambia. Een mooi, maar helaas ook arm land. We hadden kennis gemaakt met twee jongens, die ons vertelden over ‘heilige’ krokodillen die ergens in een poel leefden en die geen kwaad deden. Niet echt iets om te geloven. Krokodillen staan niet bekend als lieve dieren. De jongens wilden ons bewijzen dat ze gelijk hadden en we zijn met hen mee gegaan. De poel lag midden in een sloppenwijk. Daar word je als verwende westerling wel geconfronteerd met het leven wat veel mensen op deze wereld leiden. Voor onze zoon was het ook een ervaring om nooit te vergeten. Een lesje in nederigheid. Het laatste stuk liepen we door een bos naar de poel.
De jongens hadden eerst nog wat vis gekocht in de stad om aan de krokodillen te voeren. Bij de poel aangekomen zagen we een stuk of 8 nijlkrokodillen liggen
luieren. Er leven er echter wel zo’n 150. We hadden nog het idee dat het water met verdovende stoffen behandeld was en dat ze gewoon half bewusteloos waren, maar niets was minder waar. Toen de zak met vis tevoorschijn kwam, kwamen de acht suffige dieren direct in actie en reken maar dat ze dan snel zijn! We wilden gelijk wegstuiven, maar de jongens zeiden dat we gewoon moesten blijven staan. En daar sta je dan, met acht drie meter lange krokodillen om je heen en geen hek ertussen. Dat ik dit nu schrijf betekent dat we er inderdaad gewoon tussen konden lopen. We hebben zelfs met onze handen de rug en zijkant van een krokodil aangeraakt. Een indrukwekkende ervaring. Later bezochten we nog een klein schooltje. Er zaten 50 kinderen van 6 tot 12 jaar in één lokaal. Er waren 38 krukjes, wat betekende dat er vaak 2 kinderen op 1 krukje zaten. De leerkracht had 2 schriften, één voor iedere helft van de leerlingen. Er was een half schoolbord. Zo werd er les gegeven. Er waren ramen zonder glas. Buiten stond er nog een flink aantal kinderen, die niet naar school mochten, omdat de ouders geen geld hadden voor een schooluniform. Zij verdrongen zich voor de open ramen om zo de les toch mee te krijgen. Zo vol verlangen waren deze kinderen om deel uit te kunnen maken van wat voor hen een betere wereld was.
Laten wij hiervan ook leren. We mogen reikhalzend uitkijken naar een betere wereld, waar de leeuw naast het kalf graast, of de krokodil naast een kind ligt. Nu staan we nog buiten, maar we mogen een glimp opvangen van wat ons te wachten staat.
Laten we zo uitzien naar kerst, waar we mogen vieren dat in onze dorre wereld er een twijg ontsproten is die groen is en leven draagt, onze Heiland Jezus Christus!