‘Ik, de HEER, ben het die jullie geneest.’
(Exodus 15: 26)
Als er in onze maatschappij iets heel belangrijk is, dan is het wel onze gezondheid. Om gezond te worden of te blijven, gaan we soms tot het uiterste. Toch blijft ziekte en handicap deel van onze gebroken werkelijkheid. In het tekstgedeelte klinken de tekstwoorden in de woestijn, nadat het volk Israël is bevrijd uit de slavernij van Egypte. Pasgeleden zong en danste het volk nog aan de oever van de Rode Zee. Maar het volk kón niet daar blijven. Daarom gaf Mozes opdracht om verder te trekken.
Het volk trekt drie dagen lang door de woestijn. Gedurende deze drie dagen vindt het volk geen water. Soms is dit beeld van het leven: overleven in de woestijn. Dan komt er eindelijk na drie dagen water in zicht. Maar wat valt het ontzettend tegen. Op de derde dag vindt het volk weliswaar water, maar het blijkt bitter! Wat een vreugde zou moeten zijn, blijkt een bittere ervaring. De twijfel slaat toe en de vragen komen op: wat is de zin hiervan?! Het volk kent bij het bittere water van Mara dan ook maar één reactie. Ze beginnen zich te beklagen bij Mozes. Het is méér dan zomaar een klacht. Het volk murmureert, moppert en mort. Het volk is diep ontevreden. Het volk is er ontevreden over dat ze in de woestijn zijn. Het volk is er ontevreden over dat ze geen water hebben. Het volk is uiteindelijk ontevreden met God. Soms denk ik wel eens dat ontevredenheid ook in onze tijd de grootste ziekte is, méér dan alle hart- en vaatziekten bij elkaar. Onze samenleving is diep ontevreden, ondanks alle gevulde schappen in de supermarkt. Er heerst ontevredenheid in relaties en gezinnen. Er heerst ontevredenheid in het werk. En er is zoveel ontevredenheid in de gemeente en de kerk.
Mozes roept tot God. De HERE God geeft een bijzonder antwoord. De HEER wijst op een stuk hout. Het is een stuk hout, wat er al die tijd al heeft gelegen, maar waar Mozes aan voorbij is gegaan. Gehoorzaamt Mozes? Dat is de proef op de som. Durft Mozes het aan om op God te vertrouwen ook wanneer hij het niet begrijpt? Mozes heeft in de loop van zijn leven al zoveel ervaring met de HERE God opgedaan, dat hij het aandurft. Mozes neemt het stuk hout in zijn hand en werpt het in het water. Zó geneest God zijn volk. Als vanzelf moet ik dan denken aan een ander stuk hout. Het stuk hout, waar een kruis van is gemaakt. Aan dat gewone stuk hout stierf Jezus Christus voor onze zonden. Jezus Christus kwam in deze wereld om onze zonden en onze ziekten op zich te nemen. Door zijn striemen is er voor ons genezing. Als een teken daarvan staat de Avondmaalstafel zondag aangericht.
De HEER geneest. Welke genezing schenkt Hij? Ik denk dat het om te beginnen gaat om genezing als vergeving van onze zonden. Ons leven wordt bepaald door de zonde, door ons falen naar God en naar elkaar toe. Door Jezus Christus mogen we rein voor God staan en mogen we weten dat Hij al onze zonden vergeeft. Daarnaast geneest God in Jezus Christus van onze ontevredenheid. Hij geneest van ons gemopper en geklaag. Kijk naar het kruishout en alle gemopper verdwijnt als sneeuw voor de zon! God geneest soms ook lichamelijk, soms op wonderlijke wijze of via de weg van medische zorg. Soms is er geen sprake van lichamelijk herstel, maar komt er een diepe vrede en overgave aan God. Oók dát is genezing.
Arts aller zielen, ‘t is genoeg,
als Gij ons neemt in uw hoede.
heel toch de wond die ‘t leven sloeg,
laat ons niet hooploos verbloeden.
Spreek slechts één woord, één woord met macht,
dan krijg ons leven nieuwe kracht.
Spreek, dan keert alles ten goede.
J.W. Sparreboom