2 Petrus 3 vers 9

Zeg ik teveel, als ik opmerk, dat het verlangen naar de wederkomst van Christus onder ons niet hoog aangeschreven staat? Ik noem vier oorzaken.

Over de eerste kan ik kort zijn. Misschien verlangt u niet naar de wederkomst van de Here Jezus, omdat u niet (meer) gelóóft, dat Jezus nog terugkomt. Wie dat echter niet meer gelooft, is opgehouden christen te zijn. Let wel: ik heb het dus níét over mensen die zeggen: ik vind het zo moeilijk, wat ik me bij de wederkomst moet voorstellen. Dat is heel wat anders.

Een tweede oorzaak. Er zijn mensen, die voor zich zélf best zouden willen dat de Here Jezus spoedig terugkwam, maar die zorg hebben om ánderen. Hun kinderen of familieleden. ‘t Is nie,t dat ze niet verlangen naar Christus’ komst, maar er zit zo’n zwarte rand omheen! Want: zal mijn kínd er bij zijn? Here Jezus, kom spoedig, maar kunt U misschien nog even wachten? Tot hij of zij ook tot U gekomen is? Misschien voelt u zich daar schúldig over? Als dat zo is, dan wil ik u graag zeggen dat daar niets verkeerds aan is. Wat staat in 2 Petrus 3:9? De Here wil niet dat er ook maar iemand verloren gaat, maar dat allen tot bekering komen. Het gaat niet alleen ons, maar het gaat ook Gód aan Z’n hart als er iemand verloren gaat. Nee, we hoeven niet bang te zijn dat God het ons kwalijk neemt, als wij om déze reden zeggen: “Ach Here, wilt U nog even wachten?” Als je zó bidt, dan sluit je aan bij wat er in Gods eigen hart leeft. Maar er kómt een dag, waarop ook het laatste uitstel voorbij is. Daar kunnen we niet omheen. Nee, Gods hárt ligt bij de liefde, bij genade. Maar ooit komt die dag die de láátste zal zijn. Daarom, laten we onze tijd goed gebruiken!

Een dérde reden. Behalve over ánderen kun je ook over jezélf inzitten. Zal ik er wel bij zijn? Stel nou dat het niet voor míj is? Van die tien meisjes mochten er vijf binnen komen, maar vijf anderen níét. Je zult maar bij die vijf horen. Ja, en dan zéggen ze wel, dat je er maar op moet vertrouwen dat het góéd komt, maar je weet het toch maar nooit zéker. Als ik heel eerlijk naar mezelf kijk, dan weet ik best dat het bij mij echt niet altijd top is. Dat er het nodige aan mankeert. Waarom zou God dat dan straks tegen mij niet zeggen: jij komt er niet in, Ik weet niet wie jij bent? Als u wel eens door dat soort gedachten gekweld wordt, wilt u dan alstublieft vluchten naar de Here Jezus? Naar Golgotha; want dáár kijk je God in Z’n hart. Daar zie hoeveel Hij van u, jou en mij en houdt.

Dat waren drie redenen, waarom wij het verlangen naar de wederkomst van de Here Jezus onder druk staat. Maar er is nog een vierde reden: en dat is, dat wij ons zo goed thuis voelen in deze wereld. Als wij ‘s avonds, op de bank zitten in onze comfortabele huizen, wie denkt er dan nog: “’k wou dat de Here Jezus maar gauw terugkwam?” Dat we vreemdelingen en bijwoners zijn, burgers van een rijk, dat niet van deze wereld is, maar van een hemels koninkrijk, dat is zo vaak bij mij afwezig. Herkent u dat ook? En jij? Dat kan me soms benauwen. Daarom leg ik deze dingen maar eens in ons midden neer. Niet om de beschuldigende vinger uit te steken. Hebben wij het hier niet veel te goed? Voor u me verkeerd begrijpt: ik bedoel natuurlijk níét dat je het leven hier op aarde maar niets zou moeten vinden. Absoluut niet! Geníét van het goede, dat God je dit leven geeft, zegt de Prediker. Maar is dit álles waar het om gáát in dit leven? Onze horizon is zo vaak beperkt: het gaat om dit leven, deze plek, waar ik woon, werk, leef, hier en nu. En meer niet!

We kunnen verschillende redenen hebben om níét te verlangen naar de wederkomst. Ik weet niet hoe dat bij ú is. Maar als u, in alle eerlijkheid, uzelf herkent in dit láátste, stel je zelf dan eens de vraag: Hoe sta ik in dit leven? Hoe vast zit ik aan de aardse dingen? Hoe goed voel ik me hier op aarde thuis, zodat het feit, dat ik als christen burger mag zijn van hemels koninkrijk, dat komt, zo ver uit beeld is geraakt. Als dat ook bij u zo is of, of bij jou, dan weet u waar u zijn moet: bij de Zaligmaker: Jezus Christus is Zijn Naam

Ds.J.F.Tanghé