Tom Wright
Deze week leven we als Hervormde Gemeente toe naar de viering van de Maaltijd van onze Heer en Heiland. In zijn boekje Het gebed van Jezus (Boekencentrum, 1996,p. 40-42) deelt de Britse theoloog Tom Wright een aantal gedachten bij de vierde bede ‘Geef ons vandaag het brood dat wij nodig hebben’. Gedachten die te denken geven. (MHV) ‘
Ten vierde, al deze aspecten van het gebed komen het duidelijkst samen in de ontmoeting rond de Avondmaalstafel. Door de kracht van de Geest worden het brood en de wijn kanalen van Gods liefde in Jezus Christus. In zekere zin is de Avondmaalsviering de hoogste vorm van gebed en het eerste, meest basale antwoord op ons gebed. Het is een lens waarmee alle andere antwoorden scherp worden gesteld.
De Avondmaalsviering is allereerst de manier die Jezus zelf ons geleerd heeft om Hem te herdenken. Als het Onze Vader het gebed is dat zijn leven en werk samenvatte, waardoor zijn volgelingen zijn leven en liefde kunnen inademen en het zich eigen maken, dan is de Avondmaalsviering het symbool waarvoor hetzelfde opgaat en in het bijzonder verwijst naar zijn dood en opstanding. Wanneer wij dit doen om Hem te gedenken, denken wij in hart en geest terug, en in sacramentele tijd en plaats terug aan het leven van Jezus zelf. Dan denken we terug aan het moment waarop Hij feestvierde met zijn vrienden en op aarde zijn laatste feest van het Koninkrijk vierde. Dit is het feestmaal van het Koninkrijk, waarvan wij de eregasten zijn. Zoals we hebben gezien, was dat de plaats waar deze bede in het gebed is begonnen.
Maar de Avondmaalsviering is ook de plaats waar we kunnen komen met onze lichamelijke, psychische, emotionele en geestelijke noden, om ze bij God, die al onze verlangens kent, neer te leggen. Het aangrijpende van wat we hier doen is dat wij met lege handen komen om brood te ontvangen – Gods brood, het brood des levens, het brood van morgen dat Jezus Christus zelf is. Hierin wordt het gehele gebeuren waardoor wij ons verwarde binnenste in het licht en de liefde van God brengen, samengevoegd in een betekenisvol en rijk symbool. We kunnen hierin alles wat er in onze gedachten opkomt en op ons hart ligt bij God brengen, zonder vrees of schaamte. Ook al zijn onze zorgen nog zo hartverscheurend, of nog zo triviaal, we vertrouwen erop dat de God die wij ‘Vader’ noemen, ons met het letterlijke brood alles zal geven wat we nodig hebben. Dit omvat niet in de laatste plaats genezing, vergeving, ondersteuning en moed, op alle terreinen van ons leven.
Samenvattend kunnen we zeggen dat de Avondmaalsviering de plaats is waar wij, net zoals het volk van Christus, de verantwoordelijkheid hebben om naar toe te gaan namens degenen die in grote nood zijn, waaronder zeker de mensen die honger hebben. Jezus vierde het Koninkrijk door zijn feesten te delen met allerlei slag mensen. Dat zouden wij ook moeten doen. Hierbij geef ik een praktische tip. Het is misschien een klein begin, maar het is beter om in ieder geval érgens te beginnen dan het te laten bij geweldige algemene ideeën. Neem de volgende keer wanneer je het Avondmaal viert, iemand die je kent en het brood van God letterlijk of figuurlijk hard nodig heeft, in gedachten met je mee. Dit kan ook iemand zijn van wie je hebt gehoord of die je hebt gezien op de televisie. Neem ze met je mee en laat ze in gedachten met jou aan de Tafel aangaan.
Laat ze het brood en de wijn met je delen. En als je gesterkt door het voedsel van God teruggaat, vraag je dan af wat deze nieuwe vriend zou bedoelen als hij of zij bidt ‘Geef ons heden ons dagelijks brood’. Vraag dan hoe jij deel kunt uitmaken van Gods verhoring van dat gebed.
Wijzelf mogen immers alleen aan Jezus’ tafel zitten, omdat Hij de gewoonte had om feest te vieren met allerlei slechte mensen. Wordt het geen tijd dat we Hem dit nadoen?