De belijdeniscatechisaties in onze vier wijken zijn inmiddels weer gestart. In het komend voorjaar zullen hopelijk weer jongeren en ouderen openlijk uitspreken: ‘Zonder God kan, mag en wil ik niet leven’ Geloven begint bij de verwondering dat de Heer jou heeft gezocht voor je Hem ging zoeken. Op een gegeven moment voel je je gedrongen Gods ‘ja’ met jouw ‘ja’ te beantwoorden. Dit is primair de zaak van je hart, persoonlijk. Maar dan weet je ook hoe belangrijk de Kerk is. Expres schrijf ik ‘Kerk’ met een hoofdletter, want het gaat om méér dan een plaatselijke gemeente. Je hoort dan bij de Kerk van alle eeuwen en van alle plaatsen. Hierover schreef ds. Teeuw vorige week. Wel krijgt het behoren bij de Kerk gestalte in een plaatselijke gemeente. Voor ons in de Hervormde Gemeente van Sliedrecht.

Waarom doe je nu in het midden van de gemeente openbare geloofsbelijdenis?
Op die vraag zijn vele antwoorden te geven. Ik noem er enkele:

1. Omdat ik het nodig heb in de gaten gehouden te worden;
2. Omdat ik mijns broeders hoeder ben;
3. Omdat ik gaven gekregen heb om anderen te dienen;
4. Omdat ik in de kerk voeding krijg voor mijn geloof;
5. Omdat we alleen samen het vuur brandend houden;
6. Omdat we verbonden zijn met de Kerk van alle eeuwen en alle plaatsen;
7. Omdat we alleen samen groeien in kennis en liefde;
8. Omdat we alleen samen de lofzang gaande kunnen houden.

Het zijn hooggestemde woorden. Voor mijn gevoel waren en zijn ze haast te hoog. Toen ik zelf belijdenis deed in Amsterdam-West was het voor mij niet zo gemakkelijk deze gemeente als een echt ‘thuis’ te ervaren: zeer vergrijsd, al jaren geen doop- of belijdenisdiensten, een predikant die naar eigen zeggen – en hierin had hij gelijk – de gave van het woord miste.

En toch! Ik kwam tot de ontdekking, tot het geloof dat de Here mij in deze gemeente geplaatst had. Zeker, Hij had het anders kunnen doen. Ik zou het misschien ook wel anders hebben gewild. Maar: hier was ik geroepen. Hier had ik het heil ontvangen. Viel het mee? Viel de gemeente mee? Och, zoals eens iemand heeft gezegd: ‘de wereld valt mee en de kerk valt tegen’. En dat ontdekte ik ook bij mezelf. Ik ging wat zwerven. En steeds meer werd ik kittelachtig van gehoor (2 Timotheüs 4: 3 SV). Steeds kieskeuriger. Op de duur word je zodoende steeds meer op jezelf teruggeworpen. En nu, in 2022, met een nog meer individualistische tijdgeest dan toen, is dat zeker het geval. Mensen zijn nu nog meer met hun eigen levensproject bezig.

En toen klonk die roeping van Godswege om SAMEN gemeente te zijn. In het Nieuwe Testament komen de woordjes ‘samen’ en ‘elkaar’ maar liefst 140x voor. Samen gemeente zijn is geen vanzelfsprekendheid. Het is een roeping. Ook in onze gemeente. Onze Hervormde Gemeente kent verscheidenheid. Ze kent ruimte. Er is verschil in geloofsbeleving. En we zijn niet geroepen tot uniformiteit in denken, voelen en geloofsbeleving. In onze plaatselijke kerkgeschiedenis zijn veel spanningen geweest.

Het is een zegen dat het nu zo anders is. Een gezamenlijke gemeente-avond. Gezamenlijke startactiviteiten.

Maar hoe geven we dat SAMEN nu echt gestalte? Hoe geef je SAMEN gemeente zijn gestalte als je over sommige dingen anders denkt? Als je bijvoorbeeld een andere visie hebt over corona en coronamaatregelen en inentingen. Als je verschillend in geloofsbeleving bent en andere liederen wilt zingen. Als je verschillend staat in politieke keuzes. Als je een verschillende avondmaalsbeleving hebt, die ook gevoed wordt door de wijze viering, nu en in de toekomst? Als je…

Haak je dan af? Of zoek je de ander? Ben je bezig met je roeping? Ook in Efeze was dat een uitdaging. Hierom buigt Paulus zijn knieën, in ootmoed, met schuldbelijdenis, waarmee het belijdenis doen begint. Hij roept de hemelse Vader van de Efeziërs èn van hem, ‘onze Vader in de hemel’, aan. Het past ons in de lijn van Paulus, de weg gewezen door de Here Jezus in het ‘Onze Vader’, ons te verootmoedigen. Dan bidden we: – Geef ons samen het dagelijks brood, het avondmaalsbrood.

– Vergeef ons onze zonden waarmee we het samen onder druk gezet hebben.
– Bewaar ons voor de verzoeking om de gemeenschap niet te zoeken. Dan zullen we SAMEN als gemeente ook in het komende seizoen een gezegende tijd beleven. Dan maakt Christus woning in onze hart. Dan zullen we geworteld en gefundeerd blijven in de liefde. Dan zullen we met alle heiligen de liefde van Christus kennen. Dan zullen we vervuld raken van de volheid van God.

G.J. Mink