… u hebt volharding nodig… Hebreeën 10: 36 

De schrijver van de brief aan de Hebreeën heeft het er in zijn brief bij herhaling over: volharding. En niet alleen hij, want dit woord komt wel meer dan 30 keer voor in het Nieuwe Testament. Het is dus een belangrijk woord. Het heeft de betekenis in zich van standhouden, verdragen, volhouden. Volhouden in het volgen van Jezus en in het leven met Hem. Er is namelijk het gevaar dat we wel goed beginnen maar uiteindelijk het spoor bijster raken. We kunnen Jezus uit het oog verliezen. Ons geloof kan verslappen en we kunnen uiteindelijk afhaken. We kunnen teleurgesteld raken in (het leven met) God. We kunnen meegevoerd worden met de enorme trekkracht van het goede leven hier en nu. Er is zoveel wat ons van het geloof in God af kan trekken. En hoe houd je het dan vol? Inzichten van vervolgde christenen kunnen ons helpen om met de

Westerse uitdagingen voor het christelijke leven om te gaan.

De weg van de cel

‘Bouw een cel!’, dat was de reactie van een Chinese voorganger die zelf 20 jaar vanwege zijn geloof in de gevangenis had gezeten. Volgens hem is dat het antwoord voor Westerse christenen, druk als we zijn in een wereld waarin de techniek heeft geleid tot een explosie aan informatie. Zijn advies was: ‘Ik werd in een cel geduwd, maar u zult uzelf in een cel moeten duwen. U hebt geen tijd om God te kennen.

U moet voor uzelf een cel bouwen zodat u voor uzelf kunt doen wat vervolging voor mij heeft gedaan – het leven versimpelen en God kennen.’

De weg van het raadsel

De eeuw van wetenschap waarin wij leven geeft ons houvast en ongekende mogelijkheden. Maar wat moeten we doen als ons leven (onverklaarbaar) anders gaat dan gedacht? Wat moeten we doen als onze kennis en kunde ons niet meer helpen om onze doelen te bereiken? Van vervolgde christenen kunnen we de les leren dat er veel raadsels in ons leven kunnen zijn maar dat er het vertrouwen is dat God de touwtjes in handen heeft. ‘Wij zijn ontheven van de verantwoordelijkheid om alles te begrijpen en de noodzaak om alles te veranderen. De zin van het leven niet ligt in wat wij ervan maken, maar wat God ervan maakt’.

De weg van de spijkers

De Westerse samenleving biedt ons veel goede mogelijkheden; onder andere om onze gaven te ontwikkelen en zo een vruchtbaar leven te leiden. Dat is iets moois. Maar als alles om onszelf begint te cirkelen, gaat het niet goed. Ervaringen van vervolgde christenen laten een belangrijk Bijbels principe zien: ‘God bouwt Zijn Koninkrijk niet op onze prestaties, maar op onze opofferingen.’ Het doel van ons leven is het te verliezen voor God. Het is zoiets als ‘toestaan dat er spijkers door ons vlees worden geslagen, zodat we sterven en Gods macht om ons te doen herrijzen in ons wordt ontketend.’

(Uit: ‘Volharden in geloof’ van Ronald Boyd-MacMillan).

Een oproep om hoe de weg ook gaat vol te houden, terwijl we het oog gericht houden op Jezus, de Leidsman en Voleinder van het geloof.

Jan Noteboom